Dat nul-punt!

Het team waar ik mee samenwerk heeft een moeilijke keuze gemaakt.

Ze zaten middenin het nul-punt van verandering.

🌀

De plek waar je alles wat niet essentieel is, moet laten gaan.

Laten gaan, om verder te kunnen bouwen aan nieuwe manieren van samenwerken.

Het is lastiger dan je zou denken. En gaat vaak gepaard met

een situatie die pijnlijk is.

🌀

Zoals een ruzie, een systeem wat vastloopt, een samenwerking die stopt,

frictie in relaties of vriendschappen, zorgen om

je baan, je huis, geld of gezondheid.

🌀

Die lastige situaties markeren als het ware de verandering die eraan zit te komen.

Herken je dat?

🌀

Helaas kun je die lastige situaties, als ook de verandering, niet forceren. Het is iets wat om natuurlijke timing vraagt.

Maar als je er goed doorheen gaat, brengt het een enorme stroom op gang

aan kansen en nieuwe mogelijkheden.

🌀

Kom je bij zo'n nul-punt uit, dan weet je twee dingen:

1. Kak! Ik moet door gedoe heen, zo goed en zo kwaad als het kan

2. Het leven nodigt me uit om te groeien, om iets wezenlijks te veranderen

🌀

En in die laatste zitten de parels. Het zijn onze lessen, onze winst en onze hard verdiende successen.

Helaas ervaren we de parels meestal pas achteraf.

🌀

Ik maakte afgelopen weekend een mooie wandeling met een vrouw die veel in het bedrijfsleven voor elkaar heeft gekregen. Ze kent theory U en we wisselen ervaringen uit.

🌀

Ze vertelt over haar eerste team dat door een theory U verandering heen ging.

Haar team vond het nul-punt (de liminale fase) van verandering

lastig en besloot recht-over te steken.

In de afbeelding hieronder zie je de 5 fases van theory U.

- Natuurlijk Veranderen met theory U -

Het team destijds, vertelt ze, wilde niet wachten op het nul-punt en

koos ervoor om de liminale fase (3.) over te slaan.

Om door te gaan naar de volgende fase.

🌀

Ik kijk mijn wandelgenoot van opzij aan en merk dat ik verbaasd ben.

🌀

De natuur-liefhebber in mij raakt even van slag.

Daarmee mis je de kans om natuurlijke verandering zijn eigen weg te laten vinden, denk ik hardop. Waarom zou je dat doen?

🌀

En ik snap haar oude team wel. Wachten op een natuurlijke beweging, die je niet kunt beïnvloeden voelt niet lekker. Het past niet bij onze resultaatgerichte manier van werken. Het niet kunnen afdwingen van een fase zorgt voor verlies van controle.

🌀

En laten we eerlijk zijn, dat is altijd ongemakkelijk.

🌀

We lopen langs de Maas en ik zie hoe ook de rivier haar eigen bewegingen en rondingen heeft. Ze leeft in haar eigen tempo, soms rustig, soms woest.

En ze heeft haar eigen timing.

🌀

Ik denk terug aan hoe ongemakkelijk mijn team dat nul-punt vond.

Enorm frustrerend om de druk te voelen van de lastige situatie die zich ineens voordeed.

🌀

Om met je hele hebben-en-houwen iets te willen doen en in de actie te gaan. Maar je moeten terug trekken, juist minder doen en oké zijn met

het even-niet-weten hoe dit gaat lopen.

🌀

De spanning bouwt dan snel op en die is oncomfortabel.

🌀

Drie keer raden wat er gebeurde toen ze zich middenin deze frust overgaven?

Zich terugtrokken en de boel de boel lieten?

🌀

Ja!

Ze vlogen meteen door dat nul-punt heen.

Ineens gebeurde er iets, waardoor

alles spontaan weer

ging stromen.

🌀

Natuurlijke verandering is mooi!

Het is rijk en avontuurlijk. En brengt onverwachte wendingen.

Er is alleen wat vertrouwen voor nodig.

Liefs,

POSTSCRIPTUM

Verandering is mijn speelveld.

Wil je als team op een natuurlijke manier door verandering heen? Kijk dan eens naar de U JOURNEY.